«مائده» پنجمین سوره قرآن

دارای 120 آیه و مدنی می باشد:

1- مائده یعنی : غذا.

(این کلمه از آیه 112، این سوره گرفته شده)

2- از عیسی مائده آسمانی خواستند حواریّون.

(س 5 مائده 112)

3- این درخواستشان از روی شک نبود بلکه به دلیل اطمینان دل و افزایش یقین بود.

4- در خواست آنها به اجابت رسید.

5- هنگامی که خداوند مائده فرستاد فرمود هر که بعد از نزول مائده کافر شود او را عذابی کنم که هیج کس از جهانیان را نکرده باشم، و چون کافر شدند به صورت خوک مسخ شدند.

(س 5 مائده 60و114)(حیوة القلوب ج 2 ص 1136)

---

---

---

چند آیه راجع به علی (ع) از سوره مائده

1- اَلْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ ...  امروز (غدیر) دین شما را کامل کردم.

(س 5 مائده 3)

2- إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللّهُ ...  ولی و سرپرست شما کسی است که نماز بپاداشته و به فقیران در حال رکوع زکات می دهند.

(س 5 مائده 55)

3- یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ...  ای رسول آنچه بر تو نازل شد به خلق برسان که اگر نرسانی تبلیغ رسالت و اداء وظیفه نکرده ای.

(مراد انتخاب جانشین در روز غدیر است)

«نِساء» چهارمین سوره قرآن

دارای 176 آیه و مدنی می باشد:

 

1- نساء یعنی : زنان که از برای مَردان خلق شده اند.

(این کلمه از آیه 1، این سوره گرفته شده)

2- ستم به زنان نکنید، اگر عدالت ندارید به یک زن اکتفا کنید.

(س 4 نساء 3)

3- اَنتُم لِباسٌ لَّهُنَّ ... شما لباس زنان و زنان لاس شما هستند.

( فواید لباس: مایه زینت - پوشانیدن عیب - حفظ انسان از گرما و سرما ...)

4- از روی رضا و طیب خاطر مَهر آنان را بپردازید.

(س4 نساء 4)

5- ارث مردان دو برابر زنان است.

(س 4 نساء 11)

---

---

اگر زنی مطیع شوهر نبود شوهر چه کند؟

1- نخست او را موعظه کند.

(چنانچه مؤثر نشد)

2- از خوابگاه او دوری گزیند.

(چنانچه مؤثر نشد)

3- او را به زدن تنبیه کند.

(چنانچه مؤثر نشد)

4- داوری از میان فامیل زن و شوهر انتخاب کرده تا میان زن و شوهر را اصلاح کند.

(س 4 نساء 34و35)

«آل عمران» سومین سوره قرآن:

دارای 200 آیه و مدنی می باشد.

1- آل عِمران ، منظور حضرت مریم و عیسی یا موسی و هارون می باشند.

(این کلمه از آیه 33، این سوره گرفته شده)

2- لطف خدا شامل حال 2 خواهر «حَنَّه» مادر مریم و «اشیاء» مادر یحیی شد که نازا بودند و هر دو در پیری صاحب فرزند شدند.

(تفسیر نور ج 2 ص 49)

3- عمران، پدر مریم به او الهام شد که فرزندش از اولیای خدا خواهد شد پس مادرش نذر کرد فرزندش خدمتکار بیت المقدس شود.

4- مریم چنان خدا را عبادت می کرد که برایش غذای بهشتی می آمد.

(س 3 آل عمران 37)

5- روزی فرشته ای مریم را بشارت داد به فرزندی که، در بزرگی از رسولان می گردد.

(س 3 آل عمران 45 و 46)

6- آنگاه که دشمنان قصد کشتن عیسی را کردند خداوند او را به آسمان بالا برد.

(س 3 آل عمران 55)

7- نباید مسیحیان عیسی را فرزند خدا بدانند زیرا این خلقت خارق العاده همانند خلقت آدم بود بدون پدر و مادر.

(س 3 آل عمران 59 )(حیوة القلوب ج2 ص 1061)

«بَقَره» دومین سوره قرآن

دارای 286 آیه و مدنی می باشد :

1- بَقره یعنی : گاو ماده.

(این کلمه از آیه 67، این سوره گرفته شده)

2- قتل فردی که قاتلش معلوم نبود.

(س 2 بقره 72)

3- رسولشان (موسی) فرمود:

          ماده گاوی با یک سِری مشخصات(1) را ذبح کنید و قسمتی از بدن گاو را به بدن مُرده بمالید.

(س 2 بقره 73)

4- هیچ کس چنین گاوی نداشت مگر جوانی که پدرش برای او دعا کرده و او گاو را به قیمت گران فروخت.

(تفسیر نور ج1 ص 138)

5- هنگامی که چنین کردند از به خوردن دو مُرده مقتول زنده شد و قاتلِ خود را معرفی نمود.

(تفسیر نور ج1 ص 133)(حیوه القلوب ج1 ص 724)

 رمز «628» : بقره 

 

---

---

---

(1) مشخصات گاوی که ذبح کردند

1- نه پیر باشد

2- نه جوان باشد

3- میانسال باشد

4- زرد زرّین باشد

5- رام شده برای شیار و آبدهی به زمین نباشد

6- بی عیب و نقص باشد

(س 2 بقره 68 الی 71)

«حَمد» اولین سوره قرآن

«حَمد» اولین سوره قرآن

دارای 7 آیه و مکی می باشد:

1- حمد یعنی: ستایش و شُکر.(این کلمه از آیه 1، این سوره گرفته شده)

2- می ستاییم او را به دلیل کمال و جمالش و شُکر می کنیم او را به خاطر احسان و نعمتهایش.

3- در حَمد معنی کل قرآن خلاصه شده.

4- در تمام نمازها خواندن سوره حمد واجب است. (غیر از نماز میّت)

(تفسیر نور ج1 ص 22)

   رمز: «حمد» 

----------------------------------------------

کاربرد اَلحمد الله

هرگاه پیغمبر از امری شاد می شد می فرمود :

اَلحَمدُ لِلّهِ عَلی هذِهِ النَّعمَه

هرگاه پیغمبر از امری غمگین می شد می فرمود :

اَلحَمدُ لِلّهِ عَلی کُلَّ حال

(معارف و معاریف ج 4 ص 660)

بعد از صرف غذا : الحمد الله

بعد از عطسه : الحمد الله

در احوال پرسی (چطوری) : الحمدالله

در وقت بلند شدن از توالت : الحمدالله

(مفاتیح جاویدان ص 41)